Wyboczenie Płytowe Rusztów Siatkowych
Przedmiotem pracy jest teoria n-tego przybliżenia wyboczenia płytowego dowolnych rusztów siatkowych. Stanowi ona rozwinięcie teorii pierwszego przybliżenia podanej w pracy [2] przez H. FRĄCKIEWICZA. Pozwala ona rozwiązać problem wyboczenia rusztów z dowolną dokładnością. W pracy omówiony jest matematyczny model rusztu, będący podstawą tej teorii. Model ten pozwala opisać zagadnienie wyboczenia za pomocą stosunkowo prostych równań algebraicznych. Praca ilustrowana jest przykładami rusztów biegunowych, dla których określono siły krytyczne oraz postacie wyboczenia.
References
H. FRĄCKIEWICZ, Mechanika ośrodków siatkowych, PWN, Warszawa 1970,
H. FRĄCKIEWICZ, Buckling of lattice plates, Arch. Mech. Stos., 23, 4, 1971.
J. LEWIŃSKI, Zagadnienie płyty siatkowej obciążonej w węzłach i miedzy węzłami, Rozpr. Inżyn., 22, 2, 1974.
J. LEWIŃSKI, Stateczność rusztów siatkowych, Rozpr. dokt., PW, 1972.
J. BAUER, W. GUTKOWSKI, Stateczność regularnych konstrukcji prętewych, Arch. Inż. Lad., 1, 1973.
R. KOSOWSKI, O pewnej metodzie rozwiazywania równań ze współczynnikami w postaci wielomianowej i jej zastosowaniach w technice, Rozpr. dokt., PW, 1972.