Analiza Stateczności Płaskiej Postaci Zginania Dźwigarów Kratowych
Przedmiotem pracy jest analiza stateczności płaskiej postaci zginania dźwigarów kratowych. Zbadano w niej wpływ sposobu podparcia, obciążenia i wykrzyżowania dźwigara na wartość globalnej siły krytycznej. Określenie wpływu powyższych parametrów na wielkość obciążenia krytycznego analizy wynika, że dobierając odpowiedni te parametry (przy tej samej wielkości obciążenia) można zaprojektować dźwigar o minimalnym ciężarze.
W pracy wykazano ponadto, że stateczność lokalna prętów, którą wprowadzono w dotychczasowych projektowych, nie może być uznana jako jedyne kryterium wymiarowania dźwigarów.
References
J. BAURR, W. GUTKOWSKI, Stateczność regularnych konstrukcji prętowych, Arch. Inż. Lądow., 19, 1, 1973.
H. FRACKIEWICZ, Mechanika ośrodków siatkowych, PWN, Warszawa 1970.
H. FRACKIEWICZ, Buckling of lattice plates, Arch. Mech. Stos., 24, 4, 1971.
J. LEWIŃSKI, Stateczność rusztów siatkowych, Rozprawa doktorska, Politechnika Warszawska, 1972.
J. MISIAK, Stateczność płaskiej formy zginania dźwigarów siatkowych, Rozprawa doktorska, Politechnika Warszawska,1972.
J. MISIAK, Stateczność płaskiej postaci zginania dźwigarów o pasach równoległych, Rozpr. Inżyn., 21, 1, 1973.
R. V. SOUTHWELL, Proc. Royal Society of London, Ser. A, 1135, s. 601, 1932.
S. P. TIMOSHENKO, J. M. GERE, Theory of elastic stability, Mc Graw-Hill, 1961; Teoria stateczności sprężystej, Arkady, Warszawa 1963.