Stateczność Pasma Rusztowego
Problem stateczności pasma rusztowego opisano za pomocą układu równań różnicowo-cząstkowych, a do rozwiązania zastosowano metodę skończonej dyskretnej transformacji własnej i dyskretnej transformacji Fouriera. Przedmiotem rozważań było regularne pasmo rusztowe (rys. 1), z węzłami łączącymi pręty rusztu w sposób przegubowy. Przyjęto dowolne warunki podparcia belek na poszczególnych brzegach rusztu. Rozważano przypadek ściskania dowolnej liczby kolejnych poprzecznic rusztu dowolnym rozkładem sił działający wzdłuż brzegu pasma. Zagadnienie obciążenia krytycznego dla pasma rusztowego zostało sprowadzone do poszukiwań wartości własnych jednorodnego równania całkowego Fredholma rodzaju drugiego z jądrem zdegenerowanym.
References
B. BOCZKAJ, H. HAT, Niektóre przypadki stateczności pasm rusztowych, Zesz. Naukowe Politechniki Śląskiej, nr 247, seria Budownictwo, z. 24, 7-21, 1969.
Cz. WOŹNIAK, Siatkowe dźwigary powierzchniowe, PWN, Warszawa 1970.
F. BLEICH, E. MELAN, Die gewöhnlichen und partiellen Differenzengleichungen der Baustatik, Berlin 1927.
[in Russian]
W. NOWACKI, Mechanika budowli, 2, PWN, Warszawa 1967.
W. GUTKOWSKI, Regularne konstrukcie prętowe, PWN, Warszawa 1973.
R. ŚWITKA, Drgania funkcje własne regularnych układów dyskretnych, Prace Poznańskiego Tow. Przyj. Nauk, 2, z. 2, Warszawa-Poznań 1973
B. HUSIAR, Zginanie, stateczność i drgania pasma rusztowego, praca doktorska, Politechnika Poznańska, 1973.