Przeprowadzono optymalizację ze względu na ciężar pręta o przekroju skrzynkowym obciążonego momentem zginającym M i skręcającym M_s. W rozważaniach przyjęto przekrój z dwiema osiami symetrii, niezmiennym wzdłuż długości pręta i charakteryzujący się czterema parametrami (h, b, g_s i g_p). Jako ograniczenia przyjęto warunki wytrzymałości i stateczności lokalnej środnika i pasa ściskanego. Funkcję celu, tj. Pole powierzchni przekroju, przedstawiono za pomocą trzech wielkości bezwymiarowej b, g, d i jednej mianowanej – h. Zagadnienie rozwiązano stosując metodę linearyzacji warunków ograniczających, następnie metodę Lagrange’a oraz twierdzenie Kuhna-Tuckera. Wzory określające optymalne wymiary przekroju przedstawiono jako funkcje parametrów g, d, y (g, d), które wyznaczono numerycznie i zestawiono w tablicach 1 i 2.